غزل شمارهٔ ۱
زهــی طــروات حـسـن و کـمـال نـور و صـفـا
کـه از جـمـال تـو بـیـنـاسـت چـشم نابینا
کـدام خـوب عـلـم گـشـت در جـهـان به وفا
تـــو از مـــقـــولــهٔ خــوبــان عــالــمــی حــاشــا
بــهــار عــشــق دل از دیـده مـبـتـلـا گـردیـد
هر آن وفا که توبینی بلاست بر سر ما
زدوده‌انـد حـریـفـان ز دل غـم کـم و بـیـش
بـــریـــده‌انــد زبــان غــازیــان ز چــون و چــرا
اگــر تــو مــرد رهــی در طــریـق عـشـق رضـی
رَهـی ز مـیـکـده نـزدیـک‌تـر مـدان بـه خدا
بازدید : 177
دوشنبه 4 اسفند 1398 زمان : 6:35
